อ่านหนังสือธรรมะมาก็มาก ก็ไม่เคยเข้าใจเท่ากับการฝึกปฏิบัติเจริญสติ ให้มีสติอยู่กับปัจจุบัน การปล่อยวางความเป็นตัวตนของตัวเรา ก่อนที่จะมาอ่านหนังสือเล่มนี้ จากการไปฝึกเจริญสติที่ราชบุรีช่วยให้เข้าใจการปล่อยวางโดยตัวตนของเราปล่อยวางจริงๆ ไม่ได้แบกอะไรไว้แม้แต่ชื่อของตัวเอง การไม่แบกตัวตนไว้ก็ช่วยทำให้ใจสบาย แม้มีอะไรมากระทบ ก็ช่วยให้ใจสงบได้เร็ว เมื่อมาอ่านจึงเข้าใจเนื้อหามากยิ่งขึ้นโดยง่ายว่า ความไม่ยึดมั่นนั้นแก้ได้ทุกโรคไม่ว่าจะเป็นโรคชนิดใด ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ชนิดไหน มันจะแก้ได้ด้วยความไม่ยึดมั่นถือมั่น แม้ความยึดมั่นถือมั่นนั้นมีหลายระดับ แต่ช่วยแก้ปัญหาได้ทุกระดับ หน้า 13 สรุปใจความว่า
เรื่องดับทุกข์ทุกเรื่องนั้น ต้องทำการไม่ยึดมั่นถือมั่น
ดังนั้น ท่านพุทธทาสภิกขุ กล่าวว่า การจะทำอะไรก็ต้องทำด้วยจิตว่าง ไม่ว่าจะทำงานหรือการพักผ่อนหย่อนใจก็ต้องทำจิตว่าง ถ้าจิตไม่ว่างแล้วมันไม่มีการพักผ่อนในโลกนี้หรือโลกไหน
ยิ่งงานมากยิ่งต้องทำด้วยจิตว่าง
เมื่อไม่ยึดมั่นถือมั่น จิตมันก็ว่าง ฉะนั้นเราจงมีชีวิตอยู่ด้วยจิตที่ว่างในการกระทำทุกอย่างที่ชีวิตจะต้องทำ
ทั้งหมดนี้อ่านจากหนังสือเล่มนี้ ด้วยความเข้าใจในเนื้อหา
